مجلسی رحمه الله علیه در کتاب ریاض الجنان از انس بن مالک نقل می فرماید:

روزی رسول خدا بعد از اداء فریضه صبح در محراب مسجد نشستند در صورتی که صورت مبارکش مانند ماه می درخشید پس عرضه کردیم ، یا رسول الله آیا ممکن است برای ما تفسیر آیه شریفه « أُوْلَـئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاء وَالصَّالِحِینَ » را بیان فرمایید:

حضرت فرمودند: اما مراد از نبیون در آیه پس من هستم ، مراد از صدیقون علی بن ابی طالب و مراد از شهداء عمویم حمزه و مراد از صالحون دخترم فاطمه و دو فرزند او حسن و حسین اند ، عبّاس عموی پیامبر از گوشه مسجد حرکت کرد و به سوی رسول الله آمد و عرض کرد یا رسول الله آیا من و تو و علی و فاطمه و حسن و حسین از یک اصل نیستیم ، رسول خدا فرمودند: مطلب دیگر چیست؟ عرض کرد شما از من اسم نبردید و نام مرا ذکر نفرمودید و مرا مشرّف به تشریف آنان نساختید. حضرت فرمودند: عمو اینکه گفتی ما از یک اصل هستیم تا حدّی راست است یعنی ظاهر امر چنین است ولی واقع غیر از این است زیرا خداوند ما را خلق فرمود وقتی که نه آسمان بود و نه زمین و نه عرش و نه بهشت و نه جهنّم پس ما او را تسبیح می نمودیم ، هنگامی که تسبیح گر دیگری وجود نداشت و تقدیس می کردیم وقتی که تقدیسی نبود و چون اراده فرمود بر ایجاد خلق پس نور مرا گشود و از آن عرش را آفرید پس نور عرش از نور من و من افضل از عرش هستم ، پس نور علی را گشود و از آن ملائکه را آفرید پس نور ملائکه از نور علی و نور علی از نور خداست و علی افضل از ملائکه است پس نور دخترم فاطمه را گشود و از آن آسمانها و زمین را آفرید پس نور آسمانها و زمین از نور فاطمه و نور فاطمه از نور خداست و فاطمه افضل از آسمانها و زمین است پس نور حسن را گشود و از آن خورشید و ماه را آفرید پس نور خورشید و ماه از نور حسن و نور حسن از نور خداست و حسن افضل از خورشید و ماه است پس نور حسین را گشود و از آن بهشت و حورالعین را آفرید پس نور بهشت و حورالعین از نور حسین و نور حسین از نور خداست و حسین افضل از بهشت و حورالعین است .

مدرک:  آیه 69 سوره نساء ریاض الجنان جلد 7 صفحه 183 و شرح زیارت جامعه کبیره علامه نقوی صفحه 467

توضیــح: پس بی دلیل نیست که عقلا گفته اند :

به دوزخ می روم ، آنجا زهجر یار می سوزم               به جنت می روم؟!؟ آنجا سراغ کربلا گیرم

در روایتی اومده فردای قیامت آنچان اهل بهشت مجذوب نگاه و جذبه آقا ابا عبدالله الحسین علیه السلام می شوند که از خود بی خود شده و از کار و اهل و عیال خود غافل می شوند ، حورالعین و دیگر خدم و حشم بهشتیان شکوه و گلایه به حضرت حق برده عرضه می دارند الها ، صاحبان ما از ما غافل شده و خبری از ما نمی گیرند شما مدد و عنایتی بفرمایید . که خداوند به اقا دستور می دهند که به بهشتیان دستور دهید به سر کار و زندگی خود بروند و به امورات خود مشغول شوند ( پس بی خود نبوده و نیست که چرا از بهشت و حورالعین دل بریده و به دیدار معشوق دل خوش کرده اند چرا که از این روایت معلوم می شود نور اقا افضل از بهشت و نعماتش است ) 

 خدایا توفیق زیارت آقا را در دنیا و شفاعت این بزرگوار را در آخرت نصیبمان بگردان